वेदनेची उस्तवार करतात सगळेच
रुतून राहिलेल्या वळाची
खुणा बनलेल्या जखमेची
आतल्या आत दुखत असल्याची
वेदनेची उस्तवार करतात सगळेच
त्यानं दु:ख हलकं होतं म्हणतात…
पुन्हा सापेक्षभाव,
पुन्हा वाटणं, समजणं
पण आता हे पुरे झालं-
गोधडी शिवताना लागलेली दाभण
आणि आलेलं थेंबभर रक्त
कुठल्या प्रदर्शनात ठेवतो आपण?
आपले आपले म्हणताना
दगा देऊन गेलेल्या नात्यांना
कधी लिलावात विकतो आपण?
-आपण तरीही विश्वास ठेवतो
दाभणीच्या टोकावर, गोधडीच्या उबेवर
नात्याच्या ओढीवर, आपलेपणावर…
तितकं सहजपणे स्वीकारायला हवं
वेदनांच्या तरंगापेक्षा आता
चांगुलपणाला शोधायला हवं,
वेदना लपवून हसणा-या
नाजूक ओठांच्या कडेवर,
पापणीच्या ओलसर कडेवर
आता गाणं लिहायला हवं…
– शिल्पा सावंत ( उर्मी )